پس کی درس می خونی؟!
کی بازی می کنی؟
کی زندگی می کنی؟
اصلا زندگی می کنی؟

خندوندن لبای یه زن مهارت نمی خواد
مهم خندوندن چشمای یه زنه...!
لباشو هرکسی می تونه بخندونه
ولی چشماشو فقط کسی که دوسش داره!

اعتبار انسانها به حضورشان نیست .....به دلهره ای است که هنگام نبودنشان احساس میکنی

دارم هم صدای نبودنت می خوانم

با نامت ازدواج می کنم

خانه می خرم

سر کار می روم

در آغوشت می خوابم و

از آغوش تو طلوع را نظاره می کنم

تا صدای بوق سنگ جان می کنم

با دستی از پاستیل های رنگارنگ

در را به پایم می کوبم

تا نگاهت را به رویم باز کنی

تا خاموشی شمع های میز

با عشق به خاله زنک هایت گوش می دهم

تو را به دوش می کشم

به رختخواب یک نفره ام می برمت

چشم هایم را در انتظار طلوعی دوباره می بندم

و یا در کنج خانه پدریم

به دیوانگی خود می گریم

دل به هـــر کـــس مسپار !!!
گــــرچه ، عاشــــق باشدحکم دلداری ، فقط عشق که نیست ..
او بجــــز عشــق بایدلایق عمق نگاهت باشد...
و کمی هم بیــــــمار تا نگاه تو تسکین بدهد روحش را ...
دل به هـــــر کــــس مســـــپار ..

من ...

شهد ِ شیرین ِ لبت را می خواهم ...

و تو ...

امتنا می کنی از دادن آن شهد ...

به چه می اندیشی ...؟!

به گرفتن شیر از دهان ِ کودکی شیر خوار ... ؟!