شاید خوندن لیلی و مجنون قشنگ باشه
شاید نوشتنش برای کسی قشنگ باشه
اما قشنگتر اونجاست که وقتی عاشق شدی
اول داستان خودت تعریف کنی
بعد بری سر خوندن لیلی و مجنون
اخه اونوقت که این شعرهات میتونه معنا پیدا کنه
وقتی همینطوری برای کسی بخونی
شاید خوابش ببره اما هرگز نمیفهمه دوستش داری یا نداری
ولی اگه از اشکهای شبانه ات یا از دل نگرانیهات حرف بزنی
اونوقت میفهمه اونی که دوستش داری چرا براش
میخونی شعرهای لیلی و مجنون
اما خیلیها فقط بلدن لالایی بخون برای خواب کردن دیگران
وقتی موقع خودشون میرسه حتی نمیدونن چجوری
باید از احساسشون بگن
اونوقت که هر حرفی به اونی که دوستش دارن میزنن و طرف مقابل
تنها میگه چقدر قشنگه حرصشون میگیره
ولی وقتی تا حالا نگفتی دوستت دارم اونم از ته دلت
اونقت توقع
نداشته باش
کسی که دوستش داری
بگه بهت دوستت دارم
هر وقت غرورت کمی خم کردی و حرف دلت زدی
اونوقت میتونی براش لیلیو مجنون بخونی
نه وقتی هیچ حرفی بهش نزده باشی