چه دلهره داری؟

دلت گرفته از این همه تنگنا؟

دلگیر نشو که لبخند می زنم

آدمی اهل سختی و مرد روز های سخت است

بهشت را بخشید به دانه ای گندم

از سنگ سخت ابزار ساخت تا جهان را آباد کند

از دنیایی که فقط یک آدم و حوا داشت

رسیده ایم به روزگار اوج و برج

اصالت آدمی به همین سخت کوشیدنهاست

دشمنی وجود ندارد جز نخواستن

هیچکس ناتوان نیست

دل نباز به وسوسه هایی که امیدت را می گیرند

امیدی بالاتر هست

لبخند خدا را ببین

نشسته در زیبایی رنگین کمان

ببین آفتاب و باران را  

که چگونه با هم  لبخند زیبای خدا راساخته اند

تمثال اشک است پس از لبخند پبروزی

تو فقط خودت را باور کن و خدایی را که حامیانه نگاهت می کند

او تنها کسی است که در تمام فراز و فرود های زندگی

با افتخار ایستاده و برای موفقیت هایت دست می زند