ما آدم ها همه خودمان را خوب می دانیم و
خوبی را از نگاه خود تعریف می کنیم
و هر که از این معیار به خطا برود برایمان بد می شود و نابخشودنی
هرگز تحملش نمی کنیم
در حالی که معیار سنجش ما حق است
و آنجا که صدای حق را می شنوی، هنگام زمزمه قرآن است
قرآن آن کتاب 1400 ساله که
گذاشته ایم روی طاقچه ها، داخل قفسه کمد، درون سجاده ها که برکت زندگی مان باشد
سالی یکی دوبار به او سر می زنیم
یا شب قدر است که بالای سر می گیریم یا هنگام گردگیری و خانه تکانی
می رویم می بوسیمش و دوباره با احترام می گذاریمش همان جای اول
خیلی هم که عزت و رحمتش یادمان باشد پنجشنبه ها می بریمش زیارت اهل قبور
غافلیم که خود بیشتر محتاج آمرزش و بخششیم...
ما که امروز را هم فرصت گرفته ایم از محضر غفار حق.
گاه گاهی که آیه ای می خوانم تنم می لرزد از عاقبتم
نمی دانم چه کرده ام با خودم
زمستان این عمر هم دارد تمام می شود، می ترسم فقط روسیاهی بماند برایم
من به پیشوایی قرآن زندگی را پیش نبردم
هر کاری که خیال کردم بهتر است انجام دادم
خدایا چگونه می بخشی ما را؟
ما را که تحمل یکی مثل خودمان را نداریم؟
اما یقین دارم آنقدر مهربان و رحیمی که این فرصت هنوز برایمان جاریست
خدایا سپاست می گویم که فرصت رستگار شدن را دریغ نمی کنی
سپاس که گاهگاهی تلنگر می زنی که به خود بیاییم
خدایا کمک کن توهم و غرور خوب بودن از نگاهم بریزد
من می دانم آن گونه که حق توست و تو خواسته ای
برایت بندگی نکرده ام و آن گونه که تو نشان دادی زندگی نکرده ام
خدایا می دانم بسیارند دل هایی که ناخواسته شکسته ام و از غرور دلجویی نکرده ام
در دل پشیمان شدم ولی هرگز اظهار پشیمانی نکرده ام
بد کردم به بنده ای که امیدش تویی و حقش را از تو طلب می کند
خدایا می دانم که باخته ام خیلی از فرصت ها را
ولی
تو که پوشانده ای عیب هایم را از دوست و دشمن
لااقل نگذار عیب هایم بر خودم پوشیده بماند
جای نیک و بد عمرم عوض شده
خدایا مدیون توام در تمام نفس هایم
رحمتت خوشبختی و آرامشم را می سازد
شرمنده ام از تو که هیچگاه ابا نکرده ام
از دست تو که بالای تمام دست هاست و از نگاه تو که ناظر بر تمام لحظه هاست
خدایا ببخش مرا که حق بندگی ات را به جای نیاوردم
اما همیشه به حق خداییت تمام امیدم بودی و با دستانی نیازمند به درگاهت آمدم
.: Weblog Themes By Pichak :.