زندگی کمی سخت گرفته به آدم ها

انگار که قهرش گرفته

اما زندگی تویی که از آن منی

رو ترش کنی یا که شیرین شوی

فقط برایم خاطره می سازی

من تلخ و شیرینت را دوست دارم

نمی خواهم برایم معجزه کنی

منت نمی کشم که مهربان شوی

دلخوشم که خوشی هایت رحمت ایزدیست و سختی هایت آزمون او

خوب و بدت را می پذیرم

ولی تسلیم تو نمی شوم

زندگی به رکود و انجماد بگذرد، سخت می شود

اگر نرگس

به خاطر خواه تو باقی بماند پژمرده می شود

زندگی عاشق شدن در لب تشنگیست

ایثار است وقت نیاز

مقابله و جنگیدن است وقت تنگنا

گاهگاهی که دلم می گیرد

می فهمم که خداوند دلتنگ من است

دیر کرده ام سر قرارم با او

عبوس که می شوی و رو ترش می کنی

بیشتر یاد خدا می افتم

بیشتر با او سخن می گویم

راستی زندگی وقتی که اخمو می شوی

بیشتر دوستت دارم و آرامتر می شوم

چه لحظه هایی می شود آن لحظه ها که تو مرا به معبودم می رسانی