باران چه عاشقانه می باری

چه طنازی می کنی وقتی بر سرم می نشینی

صدای زمزمه هایت زنده ام می کند

ببین زیر این هیاهوی تو

نرگس تنها دختریست که چتر ندارد

نمی ترسد از خیس شدن

عاشق شده و با صدای دلنشینت عشقبازی می کند

با صدای تو که زلالی و از آسمان آمده ای

از جایی نزدیک تر به خدا

آمده ای تا پیغام آسمانی او را در گوش اهل زمین نجوا کنی

وقتی که می آیی می دانم که دستانت پر است

تو نوید آرامش و بخششی

آمده ای پاک کنی جان دل را از تباهی گناه

زمین روز عشقت مبارک

چه آفتابی شود فردا

خداوند با نور خود بر سرت دست خواهد کشید...