هوایی ام کرده عطر کاروان هزاران ساله ات

بهشت گشته انگار چشمان زمین

معطر گشته به عطر ذات تو

و چه صبوری سخت است

وقتی عطر تو در شامه جان بپیچد

دلت می خواهد

خم شوی

و هر لحظه به بهانه بوییدن جای پای یاران

پیشانی بگذاری بر زمین و

خدا رو ببویی

و عشق را

که همین جا

جان گرفته و در کالبد زندگی دمیده

نمی شود از این عاشق تر شد

از این عاشقانه تر خدا رو دید

اینجا

نزدیک تو

نزدیک خانه ای که توبه ها را با دل و جان می خری

اینجا که کوله بارها را سبک می کنی

و به آدم عزت دوباره می بخشی

اینجا که دل های غربال گشته را

یکبار دیگر غربال می کنی

این جا که دوباره قرار می دهی دل ها را

 بین خودت و دنیایی که یکبار پشت سر نهاده اند

عجب شور مستانه ای برپاست

به میهمانی تو آمدن آسان نیست

میهمان تو

در این کلبه

تا اهل تو نگردد باز نمی گردد

اینجا کعبه تو

تا ابد

 محل راز و ابتلاست

محل سخت ترین طوفان های دنیا

محل آدم شدن های دوباره

پیوسته سرافرازی های ابراهیمانه

عبودیت های اسماعیلانه

محل خلیل شدن

حبیب شدن

از حیلت تو چون شیر زاده شدن

و به تو پیوستن با عطش

با سر

با جان

تکه تکه

لبریز از درد تن

آرام از وصل جان

نمی رسد به تو

دلی که از هوایت بیرون باشد

شیعه نمی شود

کسی که عطر غدیر را

امامت علی را

نشنود در لحظه های خلوت با تو

در لحظه های عاجزانه کوبیدن به در خانه ات

یار شیطان می ماند آنکس که  نخواهد

حنجر پاره کند و سینه چاک زند

برای قرب تو

تو که زمین را پر کرده ای با راز های نانوشته ات

تو که تقدیر عالم را

در جوار حرم عشقت می نویسی

پاسخگوی دل ما نیز باش

شامه دل از عطر جان جانان پیامبر لبریز است

قسمت  ما کن

جان بر کفی های ابراهیمانه

و به اندازه تمام دشت کربلا ایثار را برای یاری اش

مولای جان ها

تنها نمی مانی..

دعا کن ما را