ستم همیشه این نیست
با گلوله سربی دلی را بشکافی
ستم میشود
تنها با حرفی نامهربانانه
با قلبی پر درد
با شنیدن صدای دیگری کنار انکه دوستش داری
همشان ستمگریست
من ستمگری نمیکنم
وقتی او رهایم کرد
من نیز به زندگیم میرسم
بی حضورش
گفت فراموش میکند مرا
میگویم
اشکالی ندارد
فقط حواست باشد
دیگر به کسی نگویی دوستت دارم
اخر من روی حرف تو حساب باز کرده بودم
قلبم را به تو دادم و تو مثل یک اشغال ان را پرت کردی گوشه ای
غرورت مهمتر از من هست پس با غرورت زندگی کن

نمیدانم عشق خدایی چگونه هست
اخر خدا انقدر مهربان هست
که گاهی تنها شرمنده اش میشوم
در کوچه پس کوچه ها که
میروم
ارام با خودم خدا را زمزمه میکنم
اخر تنها خدا میداند
حقایق زندگی این
من تنها را

سکوت کن پرنده
من در این قفس اسیرم
کسی مرا از این قفس نمیرهاند
چه میگویی
کجاست انکه دوستم دارد
اه از دست تو پرنده
میدانی چقدر خسته ام
اگر از اینکه
مزاحمت شدم غمگینی
بگو میروم
اری حتی قفسیک پرنده نیز جای این
من تنها نیست
با جفت خود شاد باش

هزار بار میگوییم عاشقیم
اما هر بار
تنها به ادمهای مختلف میگویم
ولی دریغ از
گفتن دوستت دارم
به انکه حقیقتا دوستش دارید
دریغ از نگاهی مهربان به انکه دوستش دارید
ولی به غریبه ها
اینگونه نیستیم
اهای ادمها
به انکه دوستش دارید
بیش از غریبه ها نشان دهید
احساستان را
که هر کلام و هر نگاه
سرد یا نامهربانانه
او را میشکندو دیگر نمیتواند
بسادگی سرپا بشود

عشق را معنا کنید
انگاه که حتی
نمیدانیم
عشق چه والاست
انگاه که تنها حقیرش میکنیم
به امیال نفسانی خویش
بس میکنم
از عشق نمیگویم
عشق مقدس هست
که هر کس قادر به داشتنش نیست

وقتی اشک باید ریخت میخندیم
وقتی غرورمان را له میکنیم بخاطر کسی توقع داریم به ما احترام بگذارد اما غافل از اینکه وقتی خودمان احترام نمیگذاریم از کسی توقع احترام نداشته باشیم
وقتی با عشوه ای در کوچه ها به دنبال مردان هستیم بدانیم هرگز مرد نمیابیم بلکه نامرد میابیم

اشک زیباست
ولی وقتی کسی نیست تا اشکهایت را پاک کند و بگوید چه خبر شده باز تنها شدی داری اشک میریزی مگر من تو زندگیت نیستم که اینقدر غمگینی تا بگویم
هستی ولی انقدر دور هستی از من که حتی گاهی فراموش میکنم کسی را دارم تا سر روی شانه اش بگذارم اخر عادت کرده ام مرد باشم و اشکهایم را پنهان کنم

میدانی گوهر وجودی چیست
روح
ادمها روحشان را خیلی راحت به کسانی که حتی لیاقت ندارند میفروشند
میدانی انکه روح نامشترکت هست و تو هر چه گریه کنی هرگز نگاهم نمیکند
حواست به روح مشترک خودت هست که چگونه نامت را صدا میزند اما انقدر خودت را غرق ادمی نامناسب کرده ای که حتی او را نمیبینی

میدانی ما ادمها در زندگی دردهای

مختلفی را تجربه میکنیم

و هر کدام برای ارامش راههای گوناگونی انتخاب میکنیم

اما نصف بیشتر راههای انتخابی به سلامتمان صدمه میزند

میدانی تنها یک راه میشناسم

که نه تنها به سلامتی صدمه نمیزند

بلکه باعث تعالی روحمان نیز میشود

ان راه سخن گفتن با پروردگارمان هست

پروردگاری که همیشه مراقبمان هست

هرگز تنهایمان نمی گذارد

کافیست امتحان کنید

خواهید دید چقدر راحت ارام میشود

و با اسودگی به زندگی خود که پر از نشیب و فراز هست ادمه می دهید

دلم را بگیرد دیگر هیچ فایده ای ندارد
دلی که شکسته کسی حتی نگاهش نمیکند
جایش یک دل سنگی بدهید
تا دیگر کسی نشکند
ان هم با یک نگاه نامهربان یا حرفی نامهربانانه