خدایا ...

معذرت ...

کمی دور شو ...

آخر همه می گویند که تو از مژه به چشم نزدیکتری ...

می ترسم این اشک های ِ همیشگی ،

بیایند و تو را خیس کند ... !

نویسنده : حبیب صلحی زاده

وَ چه بی هوا، هوای تو به سرم می زند؛
هنوز ...

دلم برای تو می‌سوزد،
که این شب‌ها گوشه‌ای می‌نشینی و فکر می‌کنی 
اگر اتاق‌ها گوشه نداشته باشند
با تنهایی‌ات چه کنی؟

برای خودم،
که این شب‌ها تا به تو فکر می‌کنم
حلقه‌ای دستِ چپم را پیر می‌کند 
و تاریکی این خانه اگر
کفاف پنهان کردن اشک‌هایم را ندهد، چه کنم؟

برای او
که این شب‌ها بیشتر اگر روزنامه نخواند، چه کند؟


دلم می‌سوزد
و شما،
آقای محترم!
شما که چه نسبتی با این خانم دارید!؟
این زن میان تمام نسبت‌های خودش گیر کرده‌ست
مثل کوه‌نوردی مرده، میان کوه و دره گیر کرده‌ست
و آنکه از سقوط به اعماق درّه نجاتش می‌دهد،
مگر چند سال 
با جنازه‌ای بر پشت زندگی می‌کند؟

خدایا معرفتی ده،
تا هر آنچه را که تو دیر می خواهی، زود نخواهم؛
و هر آنچه را که تو زود می خواهی، دیر نخواهم ...

گاهی وقت ها
از پشتِ محو ترین خاطره ها می آید...
تا داغ تنهایی ام را تازه کند/
تا دوباره خیره شوم
به هدیه ای که
هیچگاه فرصت نشد
به دستانش بسپارم/
گاهی اوقات
می آید
تا فراموشم نشود
او
دوستم
ندارد...!!!

به تماشا سوگند
و به آغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
واژه ای در قفس است.


سهراب سپهری

مثل نگه داشتن یک بادبادک در باد 


داشتنت کار دشواری است


تو برو


من ِ سر به هوا هم به دنبال تو


به باد خواهم رفت

دنبال کسی نیستم که وقتی میگم میرم بگه : "نرو"
کسی رو میخوام که وقتی گفتم میرم بگه : "صب کن منم باهات بیام، "تنها نرو"

......

گمم نکن ...!!
در گوشه ای از خاطرات ارام مینشینم
فقط بگذار بمانم!!!

نویسنده:مرضیه70

کبریت را میزنم
دود می کنم
آهسته آهسته خاکستر می شوم
سوختن
قانون تا انتهای راه بودن است ...